ယခုလဆန္းပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတဝွမ္းလံုးတြင္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း စာေမးပြဲမ်ား ျပီးဆံုးသြြားခဲ့ျပီး မိဘ အမ်ားစုက မိမိတို႔ သားသမီးမ်ား ေႏြရာသီ သင္တန္း မ်ား တက္ေရာက္ႏိုင္ေရး စီစဥ္ေနၾကသည္။ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၱေလးျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီ ေႏြရာသီ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ား စတင္ဖြင့္လွစ္ ေနျပီ ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးေတာင့္တင္း ခိုင္မာေသာ မိဘမ်ားကေတာ႔ သူတို႔ သားသမီးေတြကို စကၤာပူႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံ မ်ားမွာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ျပီး ငယ္စဥ္ကတည္းက အဂၤလိပ္စာအေျခခံ ေကာင္းမြန္ တတ္ကၽြမ္းေစရန္ အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။လူလတ္တန္းစား မိဘမ်ားကေတာ႔ သူတို႔ကကေလးေတြကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ ကိုေက်ာ္သူ ရဲ႕ နာေရးကူညီမႈ အသင္းက ဖြင့္လွစ္ထားတဲ႔ ေႏြရာသီ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းနဲ႔ ဘြဲ႕ရလူငယ္အခ်ိဳ႕ စုေပါင္းဖြင္႔ထားတဲ႔ ေစတနာ သင္တန္း ေက်ာင္းမ်ားကို တက္ေရာက္ခို္င္းၾကသည္။မႏၱေလးျမိ
“မႏၱေလးကဗ်ာ ဟိုးအရင္က မင္းေနျပည္ေတာ္ေဟာင္း၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ မႏၱေလးယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ ထိမ္းသိမ္းဂုဏ္ယူလာခဲ့ၾကတာ။ အခုေတာ့ ယူနန္ျပည္ရဲ႕အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု
ရန္ကုန္တိုင္း ေတာင္ဒဂုန္ျမိဳ႕နယ္ အမွတ္ (၉၂) ရပ္ကြက္ အစြန္တြင္ ပဲခူးျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ တံငါရြာေလး တစ္ရြာရွိသည္။ အိမ္ေျခ ၂၀ ခန္႔ရွိျပီး ေက်ာင္းေနအရြယ္ ေက်ာင္းသား ၄၀ေက်ာ္က (၉၂) ရပ္ကြက္ အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားေနၾကသည္။ သူတို႔ဖခင္မ်ားက တံငါသည္အလုပ္ လုပ္ၾကျပီး၊ မိခင္ေတြက လင္ေယာက္က္်ား ဖမ္းမိလာတဲ႔ ငါးေတြကို အနီးအနားရွိ ေစ်းမ်ားတြင္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ထိုတံငါရြာေလးမွ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားမွာ မူလတန္း အဆင့္ ေလးတန္း ေအာင္ျမင္ျပီးလွ်င္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ဆက္လက္ ပညာမသင္ယူႏုိင္ေတာ႔ဘဲ၊ မိဘေတြရဲ႕ အလုပ္ထဲ ၀င္ေရာက္ၾကရေတာ႔မည္။
တံငါရြာမွာ ေနထိုင္တဲ႔ ကိုျမင့္တင္ကို ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ပညာေရးနဲ႕ပတ္သက္ျ
“က်ေနာ္တို႔က တံငါသည္မ်ိဳးရိုးပါ။ ေန႔စဥ္ တစ္ေန႔ကို ညတစ္ၾကိမ္၊ မနက္တစ္ၾကိမ္ ငါးပိုက္ဆြဲရတယ္။ ရလာတဲ့ငါးကို မိန္းမက ဒီအနီးအနား ေစ်းေတြမွာ သြားေရာင္းတယ္၊ တေန႔လုပ္မွ တေန႔စားရတဲ့ ဘဝေတြပါဗ်ာ။ တစ္ခါတေလမွာ ငါးမရတဲ႔ ေန႔ေတြရွိတယ္၊ ေနာက္ ျမစ္တြင္း လူၾကီးလမ္းေၾကာင္းရွိလို႔ ငါးမဖမ္းရတဲ့ ရက္ေတြရွိတယ္။ အဲလို ရက္ေတြမွာ ဆိပ္ကမ္းသြားျပီး ေက်ာက္စရစ္ သေဘာၤေတြမွာ ေက်ာက္သြားထမ္းရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရြာမွာက သူၾကီးရွိတယ္၊ သူကေနျပီး တံငါသည္ေတြဆီကေန တႏွစ္စာ အခြန္ က်ပ္ ၇၀၀၀ ေပးေဆာင္ရတယ္။ ေရလုပ္ငန္း ဦးစီးဌာနက လာေကာက္တာပါ။ သူတို႔က လူၾကီးလမ္းေၾကာင္းရွိတယ္ဆိုရင္ အေၾကာင္းၾကားတယ္။ အဲဒီရက္ေတြမွာ ငါးဖမ္းလို႕မရဘူး”
“က်ေနာ္မွာ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သမီးၾကီးက မႏွစ္က ၄တန္း ေအာင္တယ္။ ေက်ာင္းဆက္ မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သမီးကို ေက်ာင္းထားခ်င္လို႕ေက်ာင္းသြား
“က်ေနာ္တို႔ ရြာကေလးက သီးသန္႔ေလးလို ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္က ရန္ကုန္နဲ႔ ဘာမွ ေ၀းတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ေနထိုင္မေကာင္းတဲ့ခါ ဟိုတိုက္တန္းေတြမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ကုန္စံုဆိုင္ကေလးေတြမွာ ေဆးေလး၀ယ္ေသာက္တာဘဲ။ ဘယ္ေဆးခန္းမွ မသြားၾကပါဘူး။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲလည္း သိပ္မသြားျဖစ္ၾကဘူး။ ျမစ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ၾကရတာ။ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲကိုေတာင္ မေရာက္ဘူးၾကဘူး။ ရြာထဲမွာဘာတီဗီမွမရွိပါဘူး။ အရပ္လူၾကီးအိမ္မွာပဲ ေရဒီယို တစ္လံုးရွိတယ္”
“တစ္ႏွစ္တစ္ခါ အားလံုး သြားျဖစ္ၾကတာကေတာ့ က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားပြဲပဲ။ အိမ္အတြက္၊ လုပ္ငန္းအတြက္ သြားဝယ္ ၾကရတာေလ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မွ အားလံုး ထမင္းစားဖို႔ အဆင္ေျပတာ… ဆန္ေစ်းေတြကလည္း ၾကီးဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ရြာသားေတြ ေတာ္ေတာ္ ရုန္းေနၾကရတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ကေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ ႏိုင္ပါ့မလား ေတြးပူေနၾကရတာ တစ္ရြာလံုးေပါ႔ဗ်ာ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္သလို ေက်ာင္အပ္တဲ့ စရိတ္ေတြ တက္ရရင္ေတာ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းဆက္ထားႏိုင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
“က်ေနာ္႔သားကို ပညာတတ္ၾကီး အရမ္းျဖစ္ေစခ်င္တာဗ်၊ က်ေနာ္႔အေဖက တံငါသည္.. က်ေနာ္လည္း တံငါသည္ပဲ။ သားေလး ကိုေတာ့ပညာေလးသင္ ျပီးတျခားအလုပ္ကိုလုပ္ေစခ်င္တယ္
သို႔ေသာ္ လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ၾကီးႏွင္႔ မေ၀းလွေသာ တံငါရြာေလးမွ ကေလးမ်ားကဲ႔သို႔ ေက်ာင္း မေနႏိုင္ဘဲ ငါးဖမ္း၊ ေက်ာက္စရစ္ထမ္း ေနၾကရေသာ ကေလး အမ်ားအျပားရိွေနသည္ကို တင္ျပလိုက္ရ ပါသည္။
ေအာင္ျမင္ မွတ္ခ်က္။။။။။အီးေမလ္မွ ရ၍ ၿပန္လည္တင္ၿပပါသည္။
ေမာင္ခ်စ္
No comments:
Post a Comment