တရုတ္နဲ႔အိႏၵိယ ျမန္မာျပည္ကုိ ဘာေၾကာင့္လုိအပ္ေနတာလဲ။-

zaw gyi one

ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ အခုလုပ္တဲ့ ေရေ၀ ေတာေတာင္ပဲြမွာ ေျပာတာ ပညာရွင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္စာ ေတာ့ေရးပါတယ္။ စာေရးသူ ဆုိေတာ့ လမ္းေပၚကလူေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘာရွိလဲဆုိေတာ့ ခံစားမႈ ေတြရွိတယ္။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ေတြးေခၚမႈေတြရွိတယ္။

အဲ့ႏွစ္ခုအျပင္ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သမုိင္းေတြးေခၚျခင္းေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတိတ္ကဘာလဲ၊ ပစၥဳပၸန္က ဘာလဲေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေျပာ မယ့္အရာေတြဟာ ဆက္စပ္ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာျပည္က အိႏိၵယနဲ႔ တရုတ္ျပည္ၾကားမွာ ရွိေနတယ္။ တရုတ္၊အိႏၵိယတုိ႔ ထက္စာရင္ နုိင္ငံအေနနဲ႔ ေသးေသးေလး။

အဲဒီနုိင္ငံႏွစ္ခုၾကားက ေတာေတာင္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းရွိေနသလုိ သယံဇာတ ကလည္း ၾကြယ္၀တယ္။
အဲဒီေရေျမေတာေတာင္ဟာ ဒါတုိ႔ေျပ ဒါတုိ႔ေျမသာ ေျပာေနတယ္၊
ကၽြန္ေတာ္တ ုိ႔တကယ္ေရာပုိင္သလား။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘာသာ ေနာက္ေနတာရွိတယ္။ ေတာေစာင့္နတ္ ေတာင္ေစာင့္နတ္တုိ႔နဲ႔ သမာေဒ၀ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္တုိ႔ပုိင္သလားေပါ့။

ဒါမွမဟုတ္လည္း ကုမၸဏီၾကီးေတြက ပုိင္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပည့္ရွင္မင္းက ပုိင္တာလားေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေရာဘာပုိင္သလဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လမ္းေပၚကလူေတြ ေလ။
တရုတ္ျပည္ ယူနန္တကၠသုိလ္က ပါေမကၡတစ္ေယာက္ဆီက စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ ကၽြန္ေတာ္ရတယ္။

သူေရးတဲ့ The policy of China, India to Watch Burma စာအုပ္တစ္အုပ္ ၂၀၁၀ ျပည့္ွႏွစ္ကထြက္တယ္။
အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ သူတုိ႔တရုတ္ျပည္နဲ႔ အိႏၵိယအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ေလးကုိ လုိအပ္ပါတယ္တဲ့။
တရုတ္ျပည္ ျမန္မာနုိင္ငံကုိ လုိအပ္တဲ့အေၾကာင္းအခ်က္က တရုတ္ျပည္က အိႏၵိယ ျပည္ကုိ ထြက္ေပါက္ရမွာ မုိ႔လုိ႔တဲ့။ ျမန္မာျပည္က ေနျပီး အိႏၵိယကုိ ထြက္ေပါက္ရရင္ Special Dimension တစ္ခုတုိးလာ တယ္တဲ့။

အျပည္ျပည္ဆုိင္ ရာ Dimension တစ္ခုတုိးလာတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ အိႏၵိယကိုသြားတဲ့ ကုန္းလမ္းလည္းရွိမွာပဲ၊ ေရလမ္းလည္းရွိမွာပဲတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ျမန္မာျပည္မွာ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔ပါရေအာင္လုပ္မွာပဲတဲ့။ အဲ့ဒါဆုိ ျပည့္စံုျပီေပါ့။ အဲဒါ အင္မတန္အေရးၾကီးတယ္။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေပၚတားတဲ့ သူ႔သေဘာထား ပထမအခ်က္ေပါ့။
ေနာက္တစ္ခ်က္က သူတုိ႔ရဲ့စြမ္းအင္လုိအပ္ခ်က္အတြက္ ျမန္မာျပည္ဟာအေရးၾကီးပါတယ္တဲ့။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ျပည္ရဲ့ စြမ္းအင္ ၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ နုိင္ငံျခားကေန တင္သြင္းရပါတယ္တဲ့။
၂၀၂၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ သူတုိ႔ရဲ့ စြမ္းအင္လုိအပ္ခ်က္က ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္း တင္သြင္းရလိမ့္မယ္တဲ့။

အဲဒီတင္သြင္းရတဲ့ ပမာဏရဲ့ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းက မလကာ ေရလက္ၾကားကုိ ျဖတ္ရမွာ။
ဒီ-မလကာ ေရလက္ၾကားကုိျဖတ္ရင္ တရုတ္ျပည္နဲ႔မတည့္တဲ့ အင္အားစုက လႊမ္းမုိးထားရင္ သူတုိ႔ဒုကၡေရာက္ရမွာတဲ့။
ျမန္မာျပည္ကုိျဖတ္ျပီး ေရနံသယ္ရာလမ္းေၾကာင္း ဖန္တီးနုိင္ခဲ့ရင္ အာဖရိကနဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းစြမ္းအင္ေတြကို ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ရလာမွာတဲ့။
အဲဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဟာသူတုိ႔အတြက္ အေရးၾကီးတယ္တဲ့။

ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔က ၂၅ ဘီလီယံကုဗေပ ရွိတယ္တဲ့။ သူတုိ႔တရုတ္ ျပည္ရဲ့ result ကလည္း အဲဒီေလာက္ပဲရွိေတာ့ ျမန္မာျပည္က အင္မတန္ခ်မ္းသာတယ္တဲ့။

ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။
တစ္ခုက သူတုိ႔ရဲ့ အိႏၵိယကုိသြားဖုိ႔ထြက္ေပါက္၊ ေနာက္တစ္ခုက သူတုိ႔ရဲ့ စြမ္းအင္လံုျခံဳမႈအတြက္၊ ေနာက္တတိယ အခ်က္ရွိေသးတယ္။

တတိယအခ်က္က စီးပြားေရးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ေလးက ေသးေပမယ့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးလည္းရတယ္။ ေက်ာက္မ်က္ေတြလည္းရွိတယ္။
သဘာ၀သတၱဳ တြင္းထြက္ ေတြရွိတယ္၊ သစ္ေတြ ရွိတယ္ေပါ့။

အဲဒီစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးထားတယ္။
ေရအားလွ်ပ္စစ္လည္းရွိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ႏွစ္နုိင္ငံနယ္စပ္က ကီလုိမီတာ ၂၁၀၀ လားမသိဘူး ရွိတယ္။
တရုတ္ျပည္ခ်ည္းကုိ ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တရားမွ်တခ်င္မွ မွ်တမယ္။ အိႏၵိယျပည္္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လုိအပ္တာပဲတဲ့။ မဏိပူရတုိ႔ အိႏၵိယျပည္ကုိေရာက္ဖုိ႔က ကုလားတန္ျမစ္ ဘက္စံုစြမ္းအင္ စီမံကိန္း လုပ္တာ စီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းပြင့္ဖုိ႔လုပ္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အဲလုိေနရင္းက ကုန္းလမ္းတံတားၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ျပီး ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းလုပ္တာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နုိင္ငံ ေလးကုိ လုိအပ္ေနၾကတယ္ေပါ့။

ေနာက္တစ္ခုလည္းရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ေမခနဲ႔မလိခဆုိတာရွိတယ္။ မလိခကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလာတာ။
ေမခက ဟုိးဘက္ တရုတ္ျပည္ကလာတာ။ အဲဒီေတာ့ ေမခနဲ႔ မလိခ ႏွစ္ခုၾကားက ဆက္ေနတဲ့ ေနရာက မလိအင္မုိင္ဇြပ္ေဒသမွာ သစ္ေတာေတြကုန္သြားျပီ။

အဲဒီအေပၚမွာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေတြလုပ္တယ္။ တစ္ႏွစ္တုန္းက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလျဖစ္မယ္။
အင္တာနက္ သတင္းတစ္ပုဒ္ရွိတယ္။
အဲဒီထဲမွာဘာပါလဲဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေနျပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္အေနာက္ေတာင္ ပုိင္းမွာရွိတဲ့ မဟာဓာတ္အားလုိင္းထဲကုိ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ၃ ထရီလီယံ(၀ပ္) တင္သြင္းလုိက္တုိင္း သူတို႔ဆီမွာ ေက်ာက္မီးေသြး သံုးစဲြမႈပမာဏ ေလ်ာ့သြားပါတယ္တဲ့။ ကာဗြန္ထုတ္လုပ္မႈလည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္တဲ့။
သူတုိ႔ကေတာ့ ေကာင္းေနတာေပါ့ေလ။
အဲဒီစာအုပ္ထဲ မွာပါပါတယ္။

ေနာက္ျပီးသူတုိ႔က ျမစ္ညာဖက္မွာ ဆည္မေဆာက္ဘူးတဲ့။
ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးမွာစိုးလုိ႔တဲ့။ biodiversity ဘာညာ ေတြေၾကာင့္ မေဆာက္ပါဘူးတဲ့။
အဲေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ သတိထားဖုိ႔ေကာင္းေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔စကားေျပာသလုိပဲ လမ္းေပၚကလူဆိုေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး ေပ်ာက္သြားမွာကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေၾကာက္တယ္။
ဧရာ၀တီျမစ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စိတ္ရႊင္ေစတဲ့ ျမစ္ၾကီးပဲ။ အဲဒီျမစ္ၾကီး ေနာင္ရွိပါေတာ့မလားေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ႕ေရာက္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ၀န္ေပါက္စဘ၀က အဲဒီဧရာ၀တီျမစ္ေဘးမွာ ညေနေစာင္းဆုိရင္ေလ ေက်းေတြပ်ံတယ္၊ ညေနေစာင္းေနာ္။

မနက္ခင္းဆုိရင္ ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုး သက္ရွိသက္တံေတြနဲ႔ အဲဒီအရပ္ကုိ အင္မုိင္ဇြပ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ ေရ၀င္တဲ့အေပါက္လုိ႔ေခၚတယ္။ အဲဒီအေပါက္ကေရမ၀င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲေပါ့၊
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မသိဘူး။ မစဥ္းစားတတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိပ္နားမလည္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားတာက ဘာလုိလဲေပါ့။
ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ငါတုိ႔နုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆုိၾကတယ္။ ဒါတုိ႔ေျပ၊ ဒါတုိ႔ေျမ တုိ႔ပုိင္တဲ့ေျမလုိ႔။ အခုေတာ့ ငါတုိ႔ပုိင္ေသးလား။ ငါတုိ႔ပုိင္ထားရတဲ့ သယံဇာတေတြကို အရင္တုန္း ကလည္း ဒီသယံဇာတေတြေၾကာင့္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက ဘယ္လုိေခၚလဲဆုိေတာ့ rape of Burma တဲ့။ ဗမာျပည္သယံဇာတကုိ အနုိင္က်င့္ျခင္းေပါ့။

အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အခုဟာက သယံဇာတ လုိခ်င္လုိ႔ ကိစၥမရွိေသးဘူး။ အဲဒီသယံဇာတလုိခ်င္တဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဖ်က္ဆီးတာေတြ ပါလာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါေျပာဖူးတယ္။ Ecological rape of Burma သယံဇာတတင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိပါ အနုိင္က်င့္ခံေနရတာေပါ့။
အဲလုိမ်ဳိးယူတာ မေကာင္းဘူးေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီကုိလာတာ သယံဇာတကုိ ယူတာ ကိစၥမရွိေသးဘူး။ Ethically ျဖစ္ရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီက လူေတြကလည္း နားလည္ျပီးေတာ့ ဒါေတြလာယူတဲ့သူေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတြက္ပါ ထည့္စဥ္းစားဖုိ႔ လုိတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔စဥ္းစားတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္တဲ့အထဲ မွာ သူတုိ႔ပါပါလာရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ပါေအာင္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိေခၚမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးက ဒီေျမက လူေတြပဲေလ။

--ကုိတာ
၇-၄-၂၀၁၁ ေန႔ထုတ္၊ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတဲြ ၁ အမွတ္ ၃၉ ပါ ဆရာကုိတာ၏ ေဆာင္းပါးကုိ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။